
Głównym tematem filmu jest strach przed wszechobecną i pozbawioną kontroli siłą partii komunistycznej, która w zgodzie ze swoim sloganem "Ufaj, ale sprawdzaj" wkrada się w prywatność wszystkich przy wykorzystaniu ukrytej w mieszkaniu aparatury podsłuchowej. W przeciwieństwie do "Rozmowy" F.F. Coppoli (1974), "Ucho" koncentruje się głównie na odczuciach ofiary. Paradoksem filmu jest, że ofiary same pomagają w budowaniu systemu, który obraca się przeciwko nim. Intymna tragikomedia, rozgrywająca się podczas jednej nocy w willi dla urzędników państwowych i dowodząca, że nawet reprezentanci reżimu nie mogą umknąć przed państwem totalitarnym, czekała na swoją premierę ponad 20 lat.

Radoslav Brzobohatý
Ludvik

Jiřina Bohdalová
Anna

Jiří Císler

Miloslav Holub
Milica Kolofíková

Jaroslav Moučka

Ladislav Křiváček
Alois Mottl

František Němec

Bronislav Poloczek
Josef Šulc

Jan Teplý